Aleksander Puszkin - Do Żukowskiego

 Gdy wzniosłą duszą w świat marzenia
 W twórczym unosisz się porywie
 I na kolanach niecierpliwie
 Trzymasz swą lutnię, pełen drżenia.
 Gdy w czarodziejskiej mgle, jak w kole,
 Zjawy przed tobą krążą wieszcze
 I ziąb natchnienia przejmie dreszczem,
 Podnosząc włosy na twym czole ---
 --- Tak! prawda! tworzysz d l a   w y b r a n y c h
 Nie dla zawiścią opętanych,
 Nie dla nędzarzy, co w pokorze
 Odpadki cudzych zdań podjęli,
 Lecz dla czcicieli iskry bożej,
 Dla objawionych prawd czcicieli.
 Nie wszystkich losu dłoń przyjazna
 Laurami wieńczy. Ten szczęśliwy,
 Kto szczytu upojenia zaznał
 W wierszach i wzlotach myśli żywej;
 Komu Poezji skarb bezcenny
 Rozkoszą stał się i podnietą,
 Kto pojął zachwyt twój, poeto,
 Zachwytem jasnym i płomiennym.

---

Pierwodruk w: Wiadomości Literackie, nr 14 (541),1934, str. 1;

Uwagi: Przełożył Julian Tuwim.

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: {{{klucz}}}

{{{Gatunek}}}