Aleksander Puszkin - Prorok

 Pragnieniem ducha i tęsknotą
 Dręczyłem się w pustyni srogiej,
 I sześcioskrzydły seraf oto
 Ukazał mi się pośród drogi.
 Palcami lekko, jako snem,
 Musnął źrenice me --- i wtem
 Przeźrzały wieszczo chwili onej
 Jak u orlicy przelęknionej.
 A potem uszu moich tknął,
 I gwar i dźwięk w nich szumieć jął:
 I zrozumiałem nieba gromy
 I lot aniołów przez wyżyny
 I w głębi morskiej chód gadziny
 I ziół padolnych wzrost widomy.
 I usta do ust przywarł mych
 I grzeszny język wyrwał z nich
 I wielomówny i zdradliwy,
 W usta zamarłe i bez sił
 Przemądrej żmije żądło wbił
 Wolą prawicy swej straszliwej.
 Przez pierś mnie ostrym mieczem ciął
 I drżące serce wyjął z rany,
 Żarzący węgiel ręką swą
 Do piersi wraził rozpłatanej.
 W pustyni-m leżał w martwym śnie,
 I boga głos przywołał mnie:
 "Prorocze! wstań i źrzyj! i twórz!
 Niech wola ma się w tobie zbudzi!
 I na obszarach ziem i mórz
 Przepalaj słowem serca ludzi".

---

Pierwodruk w: Wiadomości Literackie, nr 14 (541),1934, str. 1;

Uwagi: Przełożył Julian Tuwim.

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: {{{klucz}}}

{{{Gatunek}}}