Julian Tuwim - Wiew

  Zwieje wiosenne, wiewy rozlewne,
  Śpiewne, niepewne nad niwą wioną,
  Zawiały senne, dziwne i rzewne
  Jakąś śpiewanką, dawno nuconą.

  Dźwięczne, dalekie piosnki rozdzwonne,
  Płonne czekania, nadzieje zmienne,
  Ciche, upojne, niewinne, wonne,
  Wiewy nad niwą, zwieje wiosenne!

  Śnienie się wiośni... Serce dziecinne
  Takie spokojne, czułe, bezbronne
  Wiosna... I zwieje wioną niewinne,
  Dziwne, rozwiewne, senne i wonne.

---

Pierwodruk w: Nowy Kurier Łódzki, nr 82,1915, str. 2;

Uwagi: Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński. Do tego wiersza nawiązał "Banzaj" w felietonie Wiosna zamieszczonym w 85 nr Nowego Kuriera Łódzkiego z dnia 27. marca 1915 r.: "Kalendarz i Roch Pekiński obwieścili nam wiosnę.".

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: tuwim-wiew-1915-03-24