Tadeusz Wołowski - Miś i Misiowa: Różnice pomiędzy wersjami

  Raz do ojczulka młody Miś
  Powiada: papo drogi!
  Ach, zakochałem ja się dziś
  Na balu prasy wtedy gdyś
  Opuścił sali progi;
  Tyś opuścił sali progi;
  Urody jej nieziemski czar
  W zebraniu jaśniał całem
  Pośrodku roztańczonych par.
  Niepomny chwili, wciąż
  O arcypięknej tej myślałem,
  Wciąż o pięknej tej myślałem;
  Blaskiem lica płonie cała,
  A powabów tysiąc miała,
     Wśród wiśniowych ust
     Pereł ząbków rząd,
     Włoski jasno blond,
     Liljowy biust
     I resztę, resztę, resztę
     Też w porządku.
  Ojczulek się na rzeczy znał,
  Nie zwlekał zatem wiele,
  Do panny pobiegł tak jak stał,
  Przedstawił syna ślepy szał
  I prosił o weselę ją.
  I prosił o wesele.
  Panienka dawnych pomna lat,
  Już dłużej się nie wzbrania,
  Widziała w mężu szczęścia świat
  I słodka dla niej było
  W atmosferze ukochania,
  Narzeczeństwo zbiegło chwilką,
  Miś miał przed oczyma tylko:
     Wśród wiśniowych ust itd.

  Przed końcem narzeczeństwa prób
  Miś wciąż dla sił jak koń je,
  Ojczulek chciał odłożyć ślub,
  Lecz syn się uparł: zginę,
  Lub róbcie ceremonję,
  Lub róbcie ceremonję.
  Więc uproszony biskup ksiądz
  Do miasta przybył lotem,
  Przed ołtarz ona przyszła drżąc,
  A on wciąż myślał jak to ją
  Całować będzie potem,
  Ją całować będzie potem.
  I wciąż tylko miał na względzie,
  Co to będzie gdy posiędzie:
     Wśród wiśniowych ust itd.

  Ach ileż wrażeń niesie nam
  Dzień ślubu, dzień obawy,
  Ostatni gość za progiem bram,
  A Miś ze żoną sam na sam,
  Jako małżonek prawy jej,
  Jako małżonek prawy.
  Już w buduarku lekki zmrok
  I lampa już przyćmiona,
  Miś do żoneczki zwraca krok
  I widzi: Boże! jakże
  Okrutnemi los i zona!
  Okrutnemi los i zona!
  Posągowa, śnieżno blada
  Na stoliku nocnym składa:
     Z koralowych ust
     Pereł ząbków rząd,
     Włoski jasno blond,
     Liljowy biust
     I resztę, resztę, resztę
     Też w porządku.