Wypowiedzenie traktatu handlowego między Stanami Zjednoczonymi a Rosją: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 15:03, 4 kwi 2012

17. grudnia 1911 r. ambasador Stanów Zjednoczonych wręczył rosyjskiemu ministrowi spraw zagranicznych notę, dotyczącą wypowiedzenia traktatu z roku 1832. Równocześnie oświadczył gotowość rozpoczęcia układów celem zawarcia nowego traktatu, o czym donosiła prasa już kilka dni później.^[1] Główną przyczyną wypowiedzenia traktatu było łamanie praw Żydów w Rosji oraz wprowadzenie obowiązku wizowego dla obywateli Stanów Zjednoczonych, co było sprzeczne z art. 1 tego traktatu.^[2][3]

Zilustrował to rysownik austriackiego Kikeriki^[4] poniższym rysunkiem: za Rosjaninem na ścianie jest napis "Zakaz zmiany miejsca zamieszkania Żydów" a za Wujem Samem "Postanowienie o swobodnym wjeździe Żydów". Jak widać Rosjanie nie chcą Żydów wpuścic a Amerykanie chcą się ich pozbyć. Podpis pod rysunkiem należy chyba tłumaczyć jako "czy istnieją między nimi jakieś nieczyste interesy".

Znalazło to również odzwierciedlenie w Korespondencji braterskiej w Musze, z którego poniższy fragment:

Nie dochodząc do kwatery Aleksandra Iwanowicza, szum ja już na ulicy usłyszał, a kiedy drzwi otworzył, krzyk i gwałt taki dał się mnie słyszeć, jakby tam kupiecka jarmarka była.
— Co to u was nielegalne zebranie, Aleksandr Iwanowicz? — pytam Guczkowa, który sam w swojej personie w antykamerze się znalazł.
— Boże chroń! — powiada Guczkow — ze wszystkiem legalna targowo-przemysłowa schodka. Kupcy z Moskwy zjechali się i z nimi rusko-amerykański konfikt rozbieramy.

Jak to zwykle bywa, dyskusja ciągnęła się długo i pewnie skończyłaby się niczym, gdyby nie propozycja, która padła:

— Panowie — zawołał ja — niepotrzebne spory! Ja was pogodzę, jeśli mnie słuchać zechcecie.
— Jak nie słuchać — ozwali się kupcy. — Policejskich słuchać my od pradziadów przywykszy. Policji dzieło zgodę i uspokojenie robić.
— Patrzcie na ulicę — powiadam. — Widzicie co tam jest naprzeciwko?
— Amerykański bar — rzekł jeden z kupców.
— Nu i dzieło! — mówię.— W miejsce zamorskiej Ameryki do niego atakę przypuścić i prowiant jemu skonfiskować. I kupiecki prestiż będzie uratowany i gardłom radość wyjdzie.
— Ura! — krzyknęli kupcy. — Weźmiem jego przystępem, ani jednej kropli napitku nie zostawim. Rubli u nas nie brak, gotową monetą zapłacim.
— Nadojadło już guczkowski czaj chlustać. Wszystkie poty z nas wyszli, i ochłodzili my się porządkiem, ogrzać się teraz pora.
— Naprzód, bracia kupcy! Odemścim Ameryce nie po guczkowskiej, no po swojej kupieckiej programie.

I w taki to sposób Rosjanie odemścili się na Amerykanach.

Patrz też

Korespondencja braterska - Mucha, nr 1, 1912

Źródła

1. ↑ Dziennik Poznański, nr 289, z dn. 20. grudnia 1911 r., str. 2 [1]
2. ↑ Walter Kirchner: Studies in Russian-American commerce 1820-1860, Leiden, 1975 , str. 39
3. ↑ Naomi W. Cohen: The Abrogation of the Russo-American Treaty of 1832, Jewish Social Studies, Vol. 25, No. 1 (Jan., 1963), pp. 3-41 [2]
4. ↑ Kikeriki, nr 1, z dn. 7. stycznia 1912 r., str.3 [3]