Julian Tuwim - Stypa: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 21:09, 16 mar 2012

 A powymali z grobnic królewskie korony,
 A powymali z mogił miecze i chorągwie,
 A rozechwiali nocą na wawelach dzwony,
 A miodów natoczyli i w łagwie i w stągwie.

 Rozechwiały się spiże potężne,
 rozdzwoniły się dzwony mosiężne.

 Powystawiali stoły pod kwitnącą lipę,
 Nanieśli chleba, jagód, wina i mięsiwa,
 Obchodzili, pamiętni, jakąś straszną stypę,
 Co się w Polszcze "wspomnienie" nazywa

 Rozechwiały się serca dzwonowe
 W uroczystą, serdeczną rozmowę.

 Jedli, pili od ranka do nocy. Puchary
 Obchodziły ich kołem, trącali się wzajem,
 Aż wstał z krwawą na czole blizną hetman stary
 I tak prawi: Dzwon huczy nad krajem...

 Rozjęczały dzwonowe się pieśni
 Jeszcze żalniej i jeszcze boleśniej...

 A ci woje, co siedli za stoły dębowe,
 Popatrzyli, łby dłońmi podparli,
 I włożyli na skronie korony królowe
 I na mieczach królowych się wsparli.

 Stoją woje ogromne, orężne,
 Chwieją, chwieją się dzwony mosiężne.

 A pan hetman chciał dalej wojwodzom rzecz prawić,
 Lecz mu w gardle uwięzło mówienie
 I szlochaniem i łkaniem jął srodze się dławić,
 I zaległo śród wojów milczenie...

 I dzwoniły, dzwoniły dzwonnice,
 Rozełkały się w spiżach tęsknice...

 I spojrzeli zebrani po sobie, i rzekli:
 "Powymaliśwa miecze i zbroje,
 Bośwa ślubem dozgonnym Ziem wierność przyrzekli,
 My — w koronach królowych cne woje!

 Poprowadzą nas dzwony, poprowadzą hetmanie,
 Nie daremnie nam dzwoni dzwonnica!..."
 I buchnęło im z piersi staropolskie śpiewanie:
 Wiedź nas — — Bogarodzica-Dziewica!!...

 I huczały, jęczały im dzwony,
 A nosili: Królewskie Korony.

Pierwodruk w: Nowy Kurier Łódzki, nr 62,1915, str. 2; Przedruk: brak

Uwagi: Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński. Wiersz nie został włączony do żadnego z wydań książkowych. Rkps. wiersza w BUW, sygn. 2219, z cyklu "Klechda", dedykacja: "Leopoldowi Staffowi"