Julian Tuwim: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Był współzałożycielem (wraz z [[Antoni Słonimski|Antonim Słonimskim]] i [[Jarosław Iwaszkiewicz|Jarosławem Iwaszkiwiczem]]) grupy poetyckiej Skamander w roku 1919. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Biurze Prasowym Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego. W młodości inspirował się twórczością [[Leopold Staff|Leopolda Staffa]] (jak sam o tym pisał w swych pamiętnikach). Członek założyciel Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS). W 1939 emigruje poprzez Rumunię do Francji, a po jej kapitulacji, poprzez Portugalię i Brazylię do USA. W roku 1946 wraca do kraju. Przez wielu dawnych przyjaciół krytykowany za nadmierną służalczość względem komunistycznych władz (jest m.in. autorem kilku tekstów gloryfikujących Stalina). Władze wynagradzają go hojnie, m.in. willą w Aninie przy ul. Zorzy. | Był współzałożycielem (wraz z [[Antoni Słonimski|Antonim Słonimskim]] i [[Jarosław Iwaszkiewicz|Jarosławem Iwaszkiwiczem]]) grupy poetyckiej Skamander w roku 1919. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Biurze Prasowym Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego. W młodości inspirował się twórczością [[Leopold Staff|Leopolda Staffa]] (jak sam o tym pisał w swych pamiętnikach). Członek założyciel Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS). W 1939 emigruje poprzez Rumunię do Francji, a po jej kapitulacji, poprzez Portugalię i Brazylię do USA. W roku 1946 wraca do kraju. Przez wielu dawnych przyjaciół krytykowany za nadmierną służalczość względem komunistycznych władz (jest m.in. autorem kilku tekstów gloryfikujących Stalina). Władze wynagradzają go hojnie, m.in. willą w Aninie przy ul. Zorzy. | ||
| − | Autor tekstów kabaretowych (kabarety [[kabaret::Qui Pro Quo]], [[kabaret::Banda]], [[kabaret::Nowa Banda]], szopka noworoczna Pikadora), rewiowych i librecista. Współautor i redaktor pism literackich i satyrycznych ([[Skamander]], [[Wiadomości Literackie]]). Tłumacz literatury rosyjskiej, m.in. Aleksandra Puszkina (Jeździec miedziany), W. Majakowskiego (Obłok w spodniach). Autor popularnych wierszy dla dzieci, m.in. [[Julian Tuwim - Lokomotywa|''Lokomotywa'']], [[Julian Tuwim - Ptasie radio|''Ptasie radio'']], [[Julian Tuwim - Słoń Trąbalski|''Słoń Trąbalski'']], [[Julian Tuwim - Bambo|''Bambo'']]. Bibliofil i kolekcjoner kuriozów ([[Julian Tuwim - Czary i czarty polskie|''Czary i czarty polskie'']], [[Julian Tuwim - Pegaz dęba|''Pegaz dęba'']], ''Cicer cum caule''). | + | Autor tekstów kabaretowych (kabarety [[kabaret::Qui Pro Quo]], [[kabaret::Banda]], [[kabaret::Nowa Banda]], szopka noworoczna Pikadora), rewiowych i librecista. Współautor i redaktor pism literackich i satyrycznych ([[Skamander]], [[Wiadomości Literackie]]). Tłumacz literatury rosyjskiej, m.in. Aleksandra Puszkina (Jeździec miedziany), W. Majakowskiego (Obłok w spodniach). Autor popularnych wierszy dla dzieci, m.in. [[Julian Tuwim - Lokomotywa|''Lokomotywa'']], [[Julian Tuwim - Ptasie radio|''Ptasie radio'']], [[Julian Tuwim - Słoń Trąbalski|''Słoń Trąbalski'']], [[Julian Tuwim - Bambo|''Bambo'']]. Bibliofil i kolekcjoner kuriozów ([[Julian Tuwim - Czary i czarty polskie oraz wypisy czarnoksięskie|''Czary i czarty polskie'']], [[Julian Tuwim - Pegaz dęba|''Pegaz dęba'']], ''Cicer cum caule''). |
Aktualna wersja na dzień 18:59, 10 lut 2017
Julian Tuwim (ur. 13 września 1894 w Łodzi, zm. 27 grudnia 1953 w Zakopanem) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego.
Był współzałożycielem (wraz z Antonim Słonimskim i Jarosławem Iwaszkiwiczem) grupy poetyckiej Skamander w roku 1919. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Biurze Prasowym Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego. W młodości inspirował się twórczością Leopolda Staffa (jak sam o tym pisał w swych pamiętnikach). Członek założyciel Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS). W 1939 emigruje poprzez Rumunię do Francji, a po jej kapitulacji, poprzez Portugalię i Brazylię do USA. W roku 1946 wraca do kraju. Przez wielu dawnych przyjaciół krytykowany za nadmierną służalczość względem komunistycznych władz (jest m.in. autorem kilku tekstów gloryfikujących Stalina). Władze wynagradzają go hojnie, m.in. willą w Aninie przy ul. Zorzy.
Autor tekstów kabaretowych (kabarety Qui Pro Quo, Banda, Nowa Banda, szopka noworoczna Pikadora), rewiowych i librecista. Współautor i redaktor pism literackich i satyrycznych (Skamander, Wiadomości Literackie). Tłumacz literatury rosyjskiej, m.in. Aleksandra Puszkina (Jeździec miedziany), W. Majakowskiego (Obłok w spodniach). Autor popularnych wierszy dla dzieci, m.in. Lokomotywa, Ptasie radio, Słoń Trąbalski, Bambo. Bibliofil i kolekcjoner kuriozów (Czary i czarty polskie, Pegaz dęba, Cicer cum caule).
