Antoni Słonimski - Wystawa Wschód w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 23:27, 9 lut 2017

Uroczyste otwarcie wystawy w kamienicy Baryczków zaszczycił swoją obecnością cały świat elegancki stolicy. Korpus dyplomatyczny pod lekkim Rauschem przeszedł wprost z sąsiedniej winiarni Fukiera. W sali pierwszej w dziale dywanów i tkanin wschodnich powszechną uwagę zwracał kobierzec angorski, na którym rozciągnięto już paru ministrów pełnomocnych. Ogólne zainteresowanie wzbudził również burnus palestyński, obramowany czarnym apenszlakiem i traktat handlowy polsko-perski oprawiony na wzór minjatur perskich, opatrzony stemplem i hemplem legacji w Teheranie. Z tkanin wschodnich wymienić jeszcze należy mereżkowaną suknię pani Zuzanny Rabskiej i czerwony pas wschodni, haftowany przez wybitnych urzędników Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

W dziale szkła i porcelany podobał się bardzo rosyjski rżnięty puchar wędrowny, który zresztą w Moskwie zwrócił na siebie "Knol' wnimanja". Bardzo miłe wrażenie robił pokój syryjski z francuskim obiciem i sala tybetańska ozdobiona boisseserją i błazenadą w stylu prof. Ossendowskiego. W dziale wydawnictw wyróżnić należy dzieło "Dalaj-Lama" w opracowaniu dr. Lama, otrzaskanego z wszelkiego rodzaju wydawnictwami, oraz "Wschód i Zachód Karjery" w opracowaniu ministra Patka.

W dziale broni podobały się bardzo buzdygany i dziryty perskie, zdobyte na turkach przez rodzinę Wertheimów i szabla wielkiego Wezyra, zdobyta przez Majerów w licznych spotkaniach i utarczkach z Gutnajerem. Z pozostałych eksponatów wymienić należy kinżały i szaszłyki kaukaskie, papierosy egipskie oraz sos tatarski

W czasie wystawy znany orientolog prof. Górka wygłosił prelekcję p.t. "Nie chciał Mahomet do górki, więc przyszła górka do Mahometa". Publiczność, wchodząca i wychodząca, dokonywała obrządku wschodniego, błogosławiona przez różne wschodnie urody, siedzące w loży Wielkiego Wschodu, zawieszonej w klatce wschodowej.

Wejście na salę sekretarki marszałka Piłsudskiego publiczność przywitała gromkim okrzykiem "Iłła, Iłła!" — poczem z okrzykiem "kęsim, kęsim" rzucono się na bufet. Znany śpiewak Orda z panną Ordonówną odtańczył taniec derwiszów przy akompanjamencie janczarskiej kapeli.

Pierwodruk w: Cyrulik Warszawski, nr 12 (12),1926, str. 2;