Camera obscura, r. 1924, nr 44: Różnice pomiędzy wersjami

Z sapijaszko.net
Skocz do: nawigacja, szukaj
m (Utworzył nową stronę „{{COTyt|Medice, cura te ipsum!}} {{COTre|Rozpoczynając rubrykę "Camera obscura", na pierwszem miejscu lojalnie podkreślamy przykry lapsus, jaki popełniła redakcja ...”)
 
m
Linia 34: Linia 34:
 
"Porzućmy już w końcu błyskotki zewnętrzne i zastanówmy się głębiej nad istotą naszego jestestwa, a tem silniej odczujemy nicość i pustkę wewnętrzną, a na jej miejscu będziemy szukali trwalszych wartości, właściwszych naszemu usposobieniu, a dające nieporównanie więcej wewnętrznego zadowolenia. Przestańmy innych małpować i zatruwać w sobie najcenniejsze zarodki młodzieńcze, a wtedy świat zadziwimy sobą" (tamże).
 
"Porzućmy już w końcu błyskotki zewnętrzne i zastanówmy się głębiej nad istotą naszego jestestwa, a tem silniej odczujemy nicość i pustkę wewnętrzną, a na jej miejscu będziemy szukali trwalszych wartości, właściwszych naszemu usposobieniu, a dające nieporównanie więcej wewnętrznego zadowolenia. Przestańmy innych małpować i zatruwać w sobie najcenniejsze zarodki młodzieńcze, a wtedy świat zadziwimy sobą" (tamże).
  
−
"W skrajnem utylitaryzmie i epikureizmie traktuje się obecnie  
+
"W skrajnem utylitaryzmie i epikureizmie traktuje się obecnie artystyczne zadowolenie jakby rodzaj pewnej gastronomicznej przyjemności (Ibsen: Dzika kaczka)" ("Samokształcenie i samouctwo").}}
−
artystyczne zadowolenie jakby rodzaj pewnej gastronomicznej przyjemności (Ibsen: Dzika kaczka)" ("Samokształcenie i samouctwo").}}
 
 
{{COTre|Jeśli chodzi o przyjemność gastronomiczną, to lepszym przykładem byłby "Hirszfeld: pieczona gęś".}}
 
{{COTre|Jeśli chodzi o przyjemność gastronomiczną, to lepszym przykładem byłby "Hirszfeld: pieczona gęś".}}
  

Wersja z 22:10, 2 sie 2011

Medice, cura te ipsum!

Rozpoczynając rubrykę "Camera obscura", na pierwszem miejscu lojalnie podkreślamy przykry lapsus, jaki popełniła redakcja "Wiadomości Literackich". W nr. 43 tego pisma pod niektóremi portretami Sienkiewicza umieszczono napis: "Henryk Sienkiewicz w r. 1917". --- Jak wiadomo, wielki pisarz zmarł w r. 1916...

Czerwonka

W sprawozdaniu ze sztuki Marji Pawlikowskiej "Szofer Archibald" w "Kurjerze Warszawskim" p. W. R. cytuje dwukrotnie tytuł tomu wierszy tej poetki i uparcie nazywa go "Czerwona magja", zamiast "Różowa". Jest to tem dziwniejsze, że p. W. R. przytacza w recenzji wiersz Pawlikowskiej, miał więc prawdopodobnie książkę przed sobą.

Ale jeżeli prawdą jest, że pod literami W. R. ukrywa się poseł Władysław Rabski, --- nie dziwimy się już niczemu. Magja musi być czerwona, gdyż wszystko jest czerwone. Na biurku leży "Kurjer" czerwony i "Express" czerwony, expressem jedzie czerwony Trocki, czyli parskający i zgrzytający czerwony szatan. Szatan --- magja. Razem "Czerwona magja".

Niedawno pisał p. Rabski o kruku, który latał po pokoju z powodu zatargu z robotnikami w gazowni. I ktoby pomyślał?! --- Ten czarny ptak był takaże czerwony.

"Cóż u djabła z tym kutasem, jak powiada stary Fredro!" (Boy)

Z recenzji p. W. R. z "Dożywocia" i "Świeczka zgasła" Fredry ("Kurjer Warszawski"):

"Napiszę krótko, bo nie lubię pisać o Fredrze. Nie lubię dlatego, że go tak bardzo kocham. Inaczej, niż Szekspira, inaczej, niż Moljera, inaczej niż z późniejszych Ibsena. Żadnego podziwu, żadnej pokory, nic, tylko kochanie. I to tak, jak kochałem po raz pierwszy, gdy miałem lat 18. W modrzewiowym dworku, na ławce pod kasztanami, na koniu, gdy "ona" jechała przy leśną ścieżyną i pod krzyżem za wsią. Tam się modliła, gdy miałem składać maturę. A dokoła nas były dobre babcie i śmieszne ciocie, i Orgony, i Jowialscy, i Gucie, i Klary, i Aniele.

Hej!

--- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- ---

Więc zły jestem, że muszę pisać. Ale wczoraj, gdy się kurtyna podniosła i Roland z Pichorówną zaczęli się kłócić i romansować, dopóki "świeczka nie zgasła", uśmiechnąłem się do własnego dzieciństwa. Na wsi, w salonie z czeczotkowemi meblami, na małej scence bez rampy, z łóżkiem pożyczonem od Kasi, co krowy doiła, grałem w tej samej sztuce przed 30 laty, a może i więcej. I to "z nią" właśnie. Akurat z nią w teatrzyku amatorskim.

--- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- ---

Co ja plotę, co ja plotę? Groch z kapustą. Ale dobrze ci tak redaktorze. Nie każ mi pisać o Fredrze".

--- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- ---

"Nowy Zew"

W nr. 2---3 dwutygodnika młodzieży żydowskiej "Nowy Zew" znajdujemy pretensjie, skierowane do "Wiadomości Literackich":

"Wszak --- o ile chodziło o przykład --- Wiadomości Literackie, ów dla dzisiejszego czytelnika w swem wszystkowiedztwie niezastąpiony informator o wszelkich literackiego rynku przejawach, nie zdobyły się na umieszczenie wzmianki chociażby o piśmiennictwie najbliższych sąsiadów, nie wychodząc w ten sposób poza "potępienie nielegalności" jako powszechną, przez Mieczysława Brauna tak określoną formą odnoszenia się doń polskich środowisk literackich".

Mętne to zdanie, o ile się nie mylimy, wytyka zapewne "Wiadomościom" brak informacyj o literaturze żydowskiej. Odpowiedź nasza jest prosta: nie znamy i znać nie chcemy t. zw. żargonu. Z radością stwierdzamy fakt ukazania się pisma młodzieży żydowskiej w języku polskim. Szkoda tylko, że jest nudne, że nie widać nigdzie ani krzty talentu, że polszczyzna jego jest straszna, a ideologja frazeologiczno-nijaka. Oto kilka przykładów:

"Lwia część młodzieży jest tak zaślepiona w owe postulaty, a mając swe uczucia i umysł własny przyćmione, że wierzy starszym bezkrytycznie i idzie naoślep w ich ślady, grzęźnie w to samo błoto, z którego nie może już nigdy wybrnąć. Nie będąc nigdy młodym, przejmuje się zgnilizną jaka go otacza i tam szuka celu życia, którego też rzadko kiedy znajduje" (z artykułu "Zagadnienie młodzieży").

"Porzućmy już w końcu błyskotki zewnętrzne i zastanówmy się głębiej nad istotą naszego jestestwa, a tem silniej odczujemy nicość i pustkę wewnętrzną, a na jej miejscu będziemy szukali trwalszych wartości, właściwszych naszemu usposobieniu, a dające nieporównanie więcej wewnętrznego zadowolenia. Przestańmy innych małpować i zatruwać w sobie najcenniejsze zarodki młodzieńcze, a wtedy świat zadziwimy sobą" (tamże).

"W skrajnem utylitaryzmie i epikureizmie traktuje się obecnie artystyczne zadowolenie jakby rodzaj pewnej gastronomicznej przyjemności (Ibsen: Dzika kaczka)" ("Samokształcenie i samouctwo").

Jeśli chodzi o przyjemność gastronomiczną, to lepszym przykładem byłby "Hirszfeld: pieczona gęś".

Bajbuza

Takim pseudonimem podpisany jest feljeton teatralny w "Młodym Robotniku" (nr. 19---20). Według Bajbuzy teatr popularny (Bogusławskiego) zżydział pod dyrekcją Schillera. Pod piórem zaś Bajbuzy żydzieje wyraźnie mowa polska. Pisze Bajbuza tak: "Rzecz się nie dzieje w 1879 r., a około 1876 roku (mowa o "Podróży po Warszawie", prz. red.), na co zwrócił uwagę Vieux Polonais ze "Rzplitej" --- a co p. Schiller zarozumiale nie poprawił". Zdanie to przełożone na język polski brzmi: "Rzecz dzieje się nie w 1879 r., lecz około 1876 roku, na co zwrócił uwagę Vieux Polonais z "Rzplitej", a czego zarozumiały p. Schiller nie poprawił".

Pozatem, Bajbuzo, nie należy używać słów, których znaczenia się nie rozumie. Preparować a operować --- to nie to samo ("Rewolucją jedynie preparował reżyser" --- pisze Bajbuza o "Dantonie"). Naogół zaś Bajbuza powinien przestać pisać po nabajbuzieniu takiego zdania, jak: "Zelwerowicz, którego bogactwo duszy oniemiło wszystkich z zachwytu".

Źródło: „http://ip254.ip-54-38-63.eu/index.php?title=Camera_obscura,_r._1924,_nr_44&oldid=456”
Fakty o Camera obscura, r. 1924, nr 44
Kanał RDF
AutorJulian Tuwim +
Kluczcamera-obscura-1924-44 +
NazwastronyCamera obscura, r. 1924, nr 44 +
Numer44 (44) +
PublikowaneWiadomości Literackie +
RodzajArtykuł +
Rok publikacji1924 +
Strony6 +
TytułCamera obscura, r. 1924, nr 44 +
Data
"Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.
listopad 2, 1924 +