Julian Tuwim - Stypa: Różnice pomiędzy wersjami

  A powymali z grobnic królewskie korony,
  A powymali z mogił miecze i chorągwie,
  A rozechwiali nocą na wawelach dzwony,
  A miodów natoczyli i w łagwie i w stągwie.

  Rozechwiały się spiże potężne,
  rozdzwoniły się dzwony mosiężne.

  Powystawiali stoły pod kwitnącą lipę,
  Nanieśli chleba, jagód, wina i mięsiwa,
  Obchodzili, pamiętni, jakąś straszną stypę,
  Co się w Polszcze "wspomnienie" nazywa

  Rozechwiały się serca dzwonowe
  W uroczystą, serdeczną rozmowę.

  Jedli, pili od ranka do nocy. Puchary
  Obchodziły ich kołem, trącali się wzajem,
  Aż wstał z krwawą na czole blizną hetman stary
  I tak prawi: Dzwon huczy nad krajem...

  Rozjęczały dzwonowe się pieśni
  Jeszcze żalniej i jeszcze boleśniej...

  A ci woje, co siedli za stoły dębowe,
  Popatrzyli, łby dłońmi podparli,
  I włożyli na skronie korony królowe
  I na mieczach królowych się wsparli.

  Stoją woje ogromne, orężne,
  Chwieją, chwieją się dzwony mosiężne.

  A pan hetman chciał dalej wojwodzom rzecz prawić,
  Lecz mu w gardle uwięzło mówienie
  I szlochaniem i łkaniem jął srodze się dławić,
  I zaległo śród wojów milczenie...

  I dzwoniły, dzwoniły dzwonnice,
  Rozełkały się w spiżach tęsknice...

  I spojrzeli zebrani po sobie, i rzekli:
  "Powymaliśwa miecze i zbroje,
  Bośwa ślubem dozgonnym Ziem wierność przyrzekli,
  My — w koronach królowych cne woje!

  Poprowadzą nas dzwony, poprowadzą hetmanie,
  Nie daremnie nam dzwoni dzwonnica!..."
  I buchnęło im z piersi staropolskie śpiewanie:
  Wiedź nas — — Bogarodzica-Dziewica!!...

  I huczały, jęczały im dzwony,
  A nosili: Królewskie Korony.