Julian Tuwim - Chrystus: Różnice pomiędzy wersjami

Nie skarżę się, mój Ojcze, nie skarżę się, mój Panie,
Iżeś dał sercu memu to smutne ukochanie.

Nie skarżę się, mój Ojcze, że tak samotnie chodzę,
Żem się już wielce znużył na mej ciernistej drodze.

Obchodzę chaty, mówiąc: "Zbliża się, z łaski Nieba"...
A ludzie mówią: z Bogiem. I dają kromkę chleba.

Czyli są słowa moje tak bardzo niepojęte?
Nie widzą, że się zbliża Królestwo Twoje święte...

Nie widzą, że niebiosa rozwarły się narodom,
Nie wierzą, choć im prawię z radością i z pogodą.

Lecz się nie skarżę, Panie, że tak strapiony chodzę,
Że niema, niema końca ciernistej mojej drodze...

Ptaszkowie mają gniazdka i liszki mają schowy,
I tylko Syn Człowieczy niema gdzie skłonić głowy.

Lecz to nie skarga, Panie... Spraw jeno w świętym cudzie
Iżby mnie zrozumieli ci dobrzy, cisi ludzie...